Zatrudnianie obcokrajowców z państw wchodzących w skład UE
Od czasu, jak Polska weszła w skład państw członkowskich Unii Europejskiej nie istnieją już tak radykalne jak niegdyś obostrzenia prawne dotyczące zatrudniania obcokrajowców. Otóż każda osoba posiadająca obywatelstwo jednego z państw UE może być zatrudniona w Polsce. Dzięki swobodnemu przepływowi pracowników mogą oni przyjąć ciekawą ofertę pracy lub w jej poszukiwaniu przemierzać kraje UE. Ponadto mają prawo do przebywania na terenie państw członkowskich w czasie wykonywania swojej pracy, jak również pozostania na jego terenie po jej zakończeniu.
Obywatele państw członkowskich mogą składać podania o przyjęcie do pracy, a w trakcie jej wykonywania nie mogą być dyskryminowani – muszą być traktowani na równi z innymi pracownikami.
Zatrudnianie obcokrajowców spoza UE
Obcokrajowcy nieposiadający obywatelstwa jednego z państw Unii Europejskiej potrzebują pozwolenia na wykonywanie pracy w Polsce wydawanego przez wojewodę. Niemniej jednak istnieją dwa warunki, kiedy zezwolenie to nie jest wymagane.
- Wykonywanie pracy w podmiocie, który ma swoją siedzibę w Polsce
- Delegacja
Jak się okazuje z uzyskaniem zezwolenia na pracę w Polsce jest sporo zachodu, a czas oczekiwania nie jest krótki. Otóż zanim cudzoziemiec zacznie się ubiegać o wszelkie potrzebne dokumenty, potencjalny pracodawca musi mieć stuprocentową pewność, że takie zezwolenie zostanie wydane. Przyszły pracownik musi postarać się o wizę, zezwolenie na tymczasowe zamieszkanie, oraz kartę pobytu.
Pracodawca, który zamierza zatrudnić cudzoziemca musi mieć z kolei pewność, że ten uzyska wszelkie wymagane dokumenty, które zostaną wydane na czas określony z możliwością jego przedłużenia. Wówczas pracodawca składa swój podpis potwierdzający, iż dana osoba zostanie zatrudniona. Niemniej jednak każdy cudzoziemiec musi liczyć się z faktem, że wydanie pozwolenia na pracę nie obliguje go do wykonywania jej w innych zakładach pracy, lecz tylko i wyłącznie na rzecz danego pracodawcy.
Dokumenty, jakie musi przedstawić potencjalny pracodawca zatrudniający cudzoziemca:
- dowód wniesienia opłaty
- wpis do ewidencji działalności gospodarczej
- zaświadczenie o nadaniu numeru REGON i numeru NIP
- umowa spółki lub statut
- dokument podróży cudzoziemca np. bilet lotniczy (kopia)
- świadectwa i dyplomy potwierdzające posiadanie stosownego doświadczenia, wiedzy i umiejętności cudzoziemca (kopie)
- zaświadczenie o niekaralności cudzoziemca
- zakres czynności na przyszłym stanowisku pracy cudzoziemca
Niestety, jak to bywa przy załatwianiu wszelkich „spraw urzędowych”, z uzyskaniem pozwolenia, a w konsekwencji ze sprowadzeniem cudzoziemca do Polski związane są pewne opłaty m.in. za złożenie wniosku o wydanie zezwolenia. Opłata ta jest uzależniona od przewidywanego okresu zatrudnienia pracownika (do 3 miesięcy, powyżej 3 miesięcy, delegacja – realizacja usługi eksportowej).
W Polsce istnieją jednak pewne zasady, dzięki którym określone grupy cudzoziemców mogą w sposób znacznie łatwiejszy – niemal całkowicie bezproblemowo, otrzymać zezwolenie na pracę w Polsce.
- członkowie pracowników dyplomatycznych, oraz innych piastujących wysokie urzędy, pracujących na umowę o pracę lub porozumień międzynarodowych
- lekarze i dentyści
- obywatele Turcji (przedłużenie wniosku o pozwolenie na pracę)
Z kolei zwolnieni z obowiązku uzyskania zezwolenia są wszyscy uchodźcy, którzy status ten uzyskali w Polsce, osoby pracujące maksymalnie do 30 dni w przeciągu całego roku (np. aktorzy, reżyserzy, dyrygenci, wokaliści, czy też cyrkowcy) oraz obywatele Turcji – niemniej, aby zezwolenie na pracę było zbędne, muszą oni przez okres, co najmniej 4 lat wykonywać legalnie pracę na terytorium RP.
W Polsce zatrudnieni mogą być także obywatele państw sąsiadujących, które (Uwaga), nie są członkami UE, aczkolwiek należy uwzględnić fakt, iż praca taka może trwać 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy – oczywiście takowa praca musi być legalna. Pracodawca winien powiadomić o zatrudnieniu takiej osoby właściwy Urząd Pracy.